Ruim een half jaar was mij de toegang tot ons paradijselijke sportpark Beekhuizen ontzegd.

Liefderijk uitgezwaaid door mijn echtgenote begaf ik mij bij het eerste ochtendkrieken in opperbeste stemming naar de lommerrijke dreven van onze sportvelden. Daar werd ik uiterst blij verrast. Zoals een stralende zon zich in de vroege ochtenduren aan de horizon verheft, zo blonken aan de einder van veld 1 in fel rode kleuren de lichten van een schitterend scorebord. Hulde, hulde, driewerf hulde aan Joop Witte, die met zijn tomeloze inzet dit staaltje van ingenieus technisch vernuft had verwezenlijkt.

Het was jammer dat de mannen van ons gloednieuwe team Arnhem Jong heren 1 hun niet geringe capaciteiten op veld 2 vertoonden, want hun prachtige, op het nippertje behaalde, 3-3 gelijkspel tegen het immer gevreesde Westerduiven verdiende als eerste aangetekend te worden op het maagdelijke scorebord. Nu werd deze eer gegund aan de meiden van dames 1. En die hadden er zin in. Nauwelijks was hun strijd tegen het geduchte Almelo begonnen of Floor Laagland wist op schitterende wijze uit een strafcorner het vijandelijke doel te doorboren. 1-0 Flitste het scorebord aan. "Het doet het”, klonk het luidkeels en vreugdevol uit de monden van het talrijke publiek. Mirthe van Ruller bleek ook de smaak te pakken te hebben, want werkelijk op weergaloze wijze scoorde zij met de backhand 2-0, waardoor wederom het scorebord in stelling gebracht werd. Opnieuw luide vreugdkreten uit talloze kelen. Het werd zelfs zo leuk, dat men ook Almelo een puntje gunde. Maar daarna waren het toch onze meiden, die het heft stevig in handen namen. Een oogstrelende combinatie tussen Yuelle Meijers en Mirthe werd fabuleus afgerond door Josephine Willems. Scorebord 3-1, luide jubelzangen langs de zijlijn. Het doelpunt was zelfs zo fraai, dat Josephine dit kunststukje nog maar eens herhaalde. Scorebord 4-1. "Het doet het nog steeds”, klonk het juichend uit de grote schare toeschouwers. Gastvrij werd ook weer een puntje aan Almelo gegund. Maar de Arnhem-trein denderde vrolijk voort omdat ook Charlotte Klop de werking van het scorebord ook nog eens testte: 5-2. En toen restte er nog maar een kwart wedstrijd. Wat er vervolgens gebeurde grenst aan het ongelofelijke. De meiden van Almelo slopen stiekem naderbij en lichtten het scorebord eveneens op: 5-3, 5-4, 5-5, 5-6. Het publiek ging van puur enthousiasme door het lint. Het aanhoudende flitslicht van het scorebord leek op het schitterende vuurwerk als afsluiting van een nationale feestdag. Tot men ontdekte dat Almelo het licht eenmaal meer had doen oplaaien dan Arnhem, waardoor een zekere overwinning in een teleurstellende nederlaag was omgedraaid. De kopjes van de Arnhem-meiden gingen omlaag. Een enkeling pinkte zelfs een traantje weg. Maar de treurnis duurde niet lang, want de onuitsprekelijke vreugde en blijdschap over het goed functioneren van het scorebord overheerste alles.

Dit gelukzalige gevoel bleek ook bij onze mannen van Heren 1 wortel geschoten te hebben. In hun altijd weer heroïsche strijd tegen Oosterbeek wilden ook zij dolgraag de bestendigheid van het scorebord testen. Daan Loo nam het voortouw door knap de 1-0 aan te tekenen. Dat was geen reden voor de Zuid-Veluwe bewoners om de pijp aan Maarten te geven, getuige hun vlot gescoorde tegengoal. Maarten van Nijendaal was reuze nieuwsgierig naar de stressbestendigheid van de tegenstanders en drukte daarom behendig de 2-1 binnen. Hij kreeg meteen antwoord op zijn vraag, want de Oosterbekers liepen brutaal weg door driemaal achter elkaar te scoren. Toch was het laatste woord aan opnieuw Maarten van Nijendaal door de 3-4 stand op het scorebord te toveren. Het bleek een fractie te weinig om een alleszins verdiend gelijkspel binnen te slepen. Maar onze mannen hadden overduidelijk laten zien, dat er veel potentie in deze nieuwe ploeg schuil gaat.

De drie in eigen huis gescoorde doelpunten bleken de opmaat te zijn voor de dadendrang van onze helden in de navolgende uitwedstrijd. Die bleek in Drachten te zijn, een plaats slechts luttele kilometers van de Noordpool verwijderd. Het was dan ook niet verwonderlijk, dat onze mannen na een dagenlang durende reis even moesten bijkomen om zich aan te passen aan klimaat, omgeving en tegenstanders. Laatstgenoemden maakten daar dankbaar gebruik van door in rap tempo een 3-0 voorsprong te nemen. Maar talent verraadt zich nooit en bloeit altijd weer op. Dat werd overduidelijk bewezen door de flats van een strafcorner van Daan Loo, de heerlijke knaller van Niels Lazeroms, gevolgd door opnieuw een strafcorner gesel van Daan Loo en de droomgoal van Teun, waardoor er plotseling een 3-4 score ten gunste van Arnhem op het scorebord prijkte. Toch kwamen de Friezen weer op gelijke hoogte. Dat presteerden ze zelfs nog een keer nadat wederom Teun voor een 4-5 voorsprong had gezorgd. Met een 5-5 eindstand bleken beide partijen uiteindelijk tevreden te zijn. De terugreis vanuit het hoge noorden naar de wat idyllischer omgeving van Velp verliep in opperbeste stemming. De uitstekende mixed van oude garde en opkomend jeugdig talent had zijn waarde bewezen. Er gloort een mooie toekomst voor dit team en dus voor ons.

Onze dames moesten bewijzen, dat de opgelopen kater tegen Almelo geen blijvende psychische schade teweeg had gebracht en dat het beestje netjes de kattenbak had verlaten. Dat leek niet eenvoudig omdat de opponenten de uit de Betuwse klei gewassen Kromhouters uit Tiel waren. Het bleken ook nog eens de koplopers van de ranglijst te zijn. Het team slaagde hier echter met verve in. De achterhoede wist met succes de vijandelijke stormlopen af te slaan. Evy van der Berg wist zelfs de keepster van de Kromhouters op lepe wijze te verschalken: 0-1. Dat de meiden van Flipje uit Tiel ook een doelpuntje binnen frommelden, werd uiteindelijk voor lief genomen. Met dit verdienstelijk behaalde gelijkspel van onze meiden was het sterke karakter van ons damesteam overduidelijk aangetoond.

Onderwijl hielden de teams van veteranen B en C evenals het team van de charmante dames van Arnhem D2 op het thuisfront het gloednieuwe scorebord flink in beweging. Met klinkende overwinningen respectievelijk op Apeldoorn HB: 6-0, Ede HC: 5-2, en HCM D2: 3-2 vroeg je je zelfs af hoe we zo lang zonder dat vernuftige apparaat geleefd konden hebben.

Ergo: Ondanks alle coronabeperkingen blijven we de topprestaties van al onze teams met veel interesse op de voet volgen.

Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van,

Wim Swart, uw wedstrijdsecretaris