Leuker kunnen we het niet maken... want een historische mijlpaal is bereikt
Terug
21 September

Leuker kunnen we het niet maken... want een historische mijlpaal is bereikt

Nieuws afbeelding

Vandaag is het een zonovergoten nazomerdag. Alle reden dus voor mij om me met mijn prachtig mooi gestroomlijnde rollator langs ’s Heeren wegen te begeven. Want al zou er vandaag een integrale televisie-uitzending zijn, waarin de Paus van een drieling bevalt, dan bleef ik er bij dit schitterend mooie weer niet voor thuis. Er moet dus wel een zeer bijzondere aanleiding zijn waarom ik mij toch achter mijn laptop heb genesteld. Die is volop aanwezig kan ik u verzekeren. Nog nooit in de nu bijna 107 jarige geschiedenis van onze AHC is het immers voorgekomen, dat alle spelers en speelsters van onze seniorenteams op éen en dezelfde dag als trotse overwinnaars het strijdtoneel verlieten. Ik zie het bijgevolg als een uitverkiezing en als een bijzonder voorrecht u daarvan verslag te mogen doen.

Het eliteteam onzer veteranen, ergo Veteranen A, trof ik al aan het bier aan toen ik bij het ochtendkrieken ons sportpark Beekhuizen betrad. Zij hadden toen reeds korte metten gemaakt met hun leeftijdgenootjes uit Doetinchem. Omdat ik vanwege het vroege ochtenduur niet in de gelegenheid was gesteld hun zegerijke optreden met eigen ogen te aanschouwen, moest ik het doen met hun mondelinge verslag. Naarmate het goudgele vocht rijkelijker vloeide, namen hun hockeyprestaties grootsere vormen aan. Doetinchem had weliswaar heel driest en brutaal een 0-1 voorsprong genomen, maar hun dadendrang werd daarna onmiddellijk in de kiem gesmoord door beauties van doelpunten van Boy Visser en Tjeerd Jansen, zelfs tweemaal. Dat de Achterhoekers in de slotseconden nog een doelpuntje gegund werd, vond zijn verklaring in het feit dat onze veteranen zich hebben voorgenomen dit seizoen al hun wedstrijden met 3-2 te willen winnen.

Onze B-veteranen was zelfs het droevige lot beschoren om kort na het middernachtelijke uur aan te treden bij het Noord-Veluwse Hattem. Velen verschenen dan ook nog in nachtkledij in de arena, een enkeling in een keurig kleurig hansopje. Waar anderen er in deze outfit potsierlijk zouden hebben uitgezien, straalden onze mannen al bij aanvang van de wedstrijd stoere heldhaftigheid uit. Dat werd onmiddellijk onderstreept door het scoreverloop. Eerst verzilverde Thomas Meijneke op magistrale wijze een strafcorner, waarna Sjoerd Swart met een meesterlijke tip-inn voor een wereldgoal zorgde en de stand naar een alleszins geruststellende 2-0 score tilde. Tijdens de pauze werd dan ook benadrukt om vooral niet te verslappen en het tempo hoog te houden. Nooit in de geschiedenis is er bij AHC een ploeg geweest die zo magistraal en consequent de gemaakte afspraken aan zijn laars weet te lappen. Binnen de kortste keren stond het Hattemse team al weer op gelijke hoogte. Maar op tijd ziet ons B-team in wanneer de mouwen opgestroopt moeten worden. Harm Jan Kuipers is daar een meester in. Hij scoorde dan ook de 3-2. Thomas was bereid om, als een bekwaam medicijnman, wat extra zout in de open wonden van de Noord-Veluwse gastheren te strooien door nog eens tweemaal te scoren. Om niet de indruk te wekken wreed en hardvochtig te zijn, liet men hen tot 3-5 wat dichterbij komen. Hopelijk hebben de Hattemmers nu begrepen, dat het niet verstandig is om met een afschrikwekkend vroege aanvangstijd deze Arnhemspelers bij hen uit te nodigen.

Het gelijkspel dat onze dappere speelsters van Dames 1 behaalden op hun opponentjes uit Barneveld bestempel ik ook als een klinkende overwinning. Alom is bekend dat zodra deze bewoonsters van de Bijbelbelt op zondag de grenzen van hun dorp achter zich hebben gelaten hun uitbundige enthousiasme tot griezelige hoogte stijgt. Aangevuld met Floor Laagland en Janne Liewes uit de A-jeugd en zelfs met twee groeibriljantjes uit de B-jeugd, Indy Sahuleka en Marloes Agterdenbos, wisten onze heldinnen zelfs tot tweemaal toe een voorsprong te nemen door schitterende doelpunten van Mila Hendriks en Charlotte Klop. De Barneveldse "kippen” kwamen evenzovele malen langszij. Het werd hen ook best wel gegund. Per slot van rekening waren zij echt een dagje uit op het door hun Here zo fraai geschapen en door ons zo goed onderhouden sportpark Beekhuizen.

Een week geleden meldde ik dat in tijden van nood altijd een beroep gedaan kan worden op de meiden van Dames 2 en Dames 3. Nu op deze zondag alles rozengeur en maneschijn was, lieten zij uiteraard ook van zich horen. Beide teams boekten hun fraaie zege zelfs met precies dezelfde cijfers: 5 voor en 1 tegen. Dat Dames 3 dat deed tegen het Nijmeegse Apeliotes is al alleszins het vermelden waard, maar dat Dames 2 het team van Upward D2 onder het tapijt moffelde verdient wel heel speciale aandacht. Tot de rust wisten de Bakenberg bewoonsters het tempo nog bij te benen. Het openingsdoelpunt van Charlotte van Hutten werd nog door hen genivelleerd. Maar na de thee namen onze meiden even het heft in handen. Sophie Ehren gaf het goede voorbeeld door de 2-1 voor haar rekening te nemen. Goed voorbeeld doet goed volgen, moet Charlotte gedacht hebben, want zij scoorde 3-1. Denise Mulling komt altijd wel in het hoofdstuk voor. De laatste twee doelpunten kwamen dan ook van haar stick. Als je paal en lat raakt en onze geweldige keepster Miriam Bonnema niet weet te verschalken dan ga je met een 5-1 nederlaag en dus met lege handen huiswaarts. Dat mochten de Upward-dames pijnlijk aan den lijve ervaren.

Tussen de bedrijven door stroomden de goede tijdingen van de ver van huis spelende teams binnen. Allereerst meldde zich het belofteteam van Jong Dames 1. Zij doen hun naam eer aan ,want zij blijken echt als jonge veulens fris en vrolijk in de wei te dartelen. Zonder blikken of blozen scoorden Lisa van den Berg en Ilse van den Bergh(met h) er lustig op los. Dat de tegenstandsters uit Beuningen zoveel onbevangenheid niet bijzonder wisten te waarderen toonden zij aan door ook tweemaal te scoren en daarmee de stand weer gelijk te trekken. Voor één schamel punt waren ze evenwel niet naar de binnenlanden van Maas en Waal getrokken. Met inzet van het hele team zorgde Bo Kuiper voor een prachtige Arnhem overwinning.

De wat oudere garde van onze AHC, gehuisvest binnen de enthousiaste teams van Veteranen C en Veteranen D droegen ook hun steentje bij aan deze historische dag. De mannen van C zijn al helemaal niet te remmen in hun onstuimig elan. Liefst 17 spelers meldden zich aan voor de strijd tegen het sterke Beuningen. Aangezien 16 spelers het maximale aantal is voor een team, moest men, weliswaar met tranen in de ogen en pijn in het hart, Henk Schoonhoven eenzaam achterlaten op de parkeerplaats. Zijn hartverscheurend snikken was tot ver voorbij de Nijmeegse Waalbrug te horen. Omdat eerst Marc Hoogenraad en vervolgens Arthur van Hagen de deze week aangeleerde strafcornervarianten tot schitterende doelpunten promoveerden en Jan Jeroen van Meerveld, alleen al vanwege zijn heerlijk klinkende hockeynaam, ook nog eens het net liet vibreren boekten de C-mannen een verdiende zege. De uiteindelijke 1-3 overwinning droegen zij aan hun zielig en eenzaam achtergebleven makker Henk op.

Dat van onze jonge veteranen uit het D-team dit seizoen veel te verwachten is had ik vorige week al gemeld. Zij onderstreepten dit verwachtingspatroon met een uiterst knappe zege op hun geduchte en in de goede zins des woord fanatieke Oosterbeekse tegenstanders. Als er zich te midden van deze bloem der natie ook nog goalgetters van het kaliber Joost van de Wateringen, (zelfs tweemaal), Kasper van Schijndel en kartrekker Victor van den Elburg bevinden dan mogen de verwachtingen ook hooggespannen zijn. Omdat Oosterbeek tegenover deze productie slechts één treffer noteerde, luidt de simpele conclusie dat onze mannen een schitterende 1-4 zege hebben behaald.

En dan nu trompetgeschal bij het speciale verhaal van ons vlaggenschip, Arnhem Heren 1. Eindelijk, eindelijk hebben zij zich niet als slappe, futloze, energiearme zaterdagavondstappers, maar als echte volwassen kerels getoond. Tegenover 12 goedwillende Enschedese PW-ers stond een hecht team van Arnhem sporthelden. Dat was ook in het veld te zien. Een heerlijke openingstreffer van Niels Lazeroms, een verwoestende spetter van Tijmen de Bos, een oorverdovende knaller van nieuweling Herald Obreen en een hoog in de touwen gejaagde knoert van Maarten van Nijendaal vormden het zichtbare resultaat. Klein smetje op deze fabuleuze voorstelling. De arrogantie om bij een 4-0 stand over te gaan tot galery-play, hetgeen prompt de tegentreffer voor PW opleverde. We zijn Barcelona (nog) niet.

Als u tot hier mijn relaas hebt gelezen, hebt u of een moeilijke stoelgang of een uitstekende bril van Specsavers, misschien wel beide. Ik garandeer u dat ik me de komende weken koest zal houden, maar moest u deze keer toch echt op de hoogte brengen van dit historische moment. En dan te bedenken, dat we in een jaar leven waarin alle records worden gebroken. Er staat ons dus nog heel veel leuks te wachten. Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van 

Uw wedstrijdsecretaris Wim Swart